امروز پنجم دی ماه سالروز زلزله بم است. این روز در تقویم رسمی کشورمان « روز ایمنی در برابر زلزله و بلایای طبیعی» نام دارد. سال گذشته در چنین روزی به خاطر شرکت در «دومین همایش پژوهش فرهنگی و اجتماعی در جامعه ایران» در تهران بودم و در پنل وِیژه زلزله ارسباران سخنرانی داشتم. آنجا با بزرگوارانی که در موضوع زلزله بم فعال بوده و تحقیقاتی داشته اند، آشنا شدم. وقتی صحبت از عمق فاجعه در بم می کردند، من تازه در می یافتم که پیامدهای زلزله چه قدر می تواند به درازا بکشد. مهم ترین ره آورد من از این همایش و دیدار با اساتید فعال در موضوع زلزله این بود که این حادثه بیش از آن که رویدادی طبیعی باشد، پدیده ای فرهنگی و اجتماعی است؛ چه در پیش گیری و چه در اثرات و پیامدها.
فردای آن روز در بازارچه نیکوکاری ویژه زلزله ارسباران که در محله اکباتان و به همت جمعی از نیکوکاران و فعالان اجتماعی در موضوع زلزله همانند آقای ایرانمنش ترتیب یافته بود، حضور داشتم. در آن بازارچه شور و شوق نوع دوستی و عشق به هم نوعان و هم وطنان موج می زد. آن بازارچه از نگاه من می تواند نهادی باشد و کارش مستمر گردد.
کاش می شد و بشود در چنین روزی فعالان اجتماعی موضوع زلزله گرد هم آیند و تبادل تجربه و اندیشه نمایند.
حالا بم. غم بم تمام نشده است. ده سال از زلزله پنجم دی ماه در بم می گذرد و جالب این که نماینده بم در مجلس دیروز گفت؛ « هنوز در خیلی از قسمت های شهر بم آثار زلزله و ویرانی وجود دارد».
مهم این است که به موضوع حوادث طبیعی و مخاطرات و بلایا به طور ریشه ای توجه کنیم. هیچ گاه با زمین و طبیعت بی قانونی نکنیم. حالا بم و قره داغ هم دردند و درد هم را می فهمند. آیا از زلزله بم و قره داغ تجربه اندوزی و درس آموزی شده است؟! گمان نمی کنم.
راستی هنوز لرزه های قره داغ تمام نشده است و قوشاداغ در میانه ی این منطقه همچنان می لرزد. چند روز پیش اهر 4.2 ریشتر لرزید و دیروز ورزقان 3.3 ریشتر....
برگرفته از وبلاگ یوخا