یادداشتی از جناب آقای دکتر یوسف دیزماری

پروفسور علی رضایی جزو نوابغ قاراداغ است ، نسل جدید لطفاً حرمتش را حفظ کنید

از راست به چپ: دكتر علي رضايي و عباس فلاح باباجان

دیزمار ارسباران:امروزه دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر بعد از واحد تبریز ، دومین واحد دانشگاه آزاد اسلامی منطقه 13 دانشگاه آزاد (استان آذربایجان‌شرقی) است. دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر چه از نظر فضای آموزشی-آزمایشگاهی،تعدد رشته‌های فنی و مهندسی و رشته‌های تاپ علوم انسانی در مقاطع کارشناسی بویژه دوره‌های تحصیلات تکمیلی،مدال آوری در مسابقات ورزشی و علمی،ثبت اختراعات و ابداعات و ... زبانزد عام و خاص است. جمعیت شهرستان اهر از یکایک شهرستان‌های مراغه،میانه و مرند کمتر است حال آنکه تعداد دانشجویان دانشگاه آزاد اهر به تنهایی از مجموع دانشجویان دانشگاههای آزاد سه شهرستان فوق بیشتر است.تاثیر دانشگاه آزاد اهر بر اقتصاد و فرهنگ شهر اهر غیرقابل انکار است. دانشگاه آزاد اهر در زمان ریاست پروفسور علی رضایی به این جایگاه رسیده است. پروفسور علی رضایی فرد معصومی نبوده است از این رو کارهای وی نمی‌تواند عاری از عیب و نقص باشد اما این به این معنی نیست که ما صدها خوبی ایشان را نگوییم و تنها به دو سه کاستی وی تمرکز نماییم.مسئولین منطقه‌ای �%Av�#�نشگاه آزاد علی الخصوص دکتر علیرضا منادی اسپیران(سفیدان) با رویت توانایی‌های مدیریتی پروفسور علی رضایی و جلب نظر نماینده محترم جناب آقای عباس فلاحی باباجان ناچار شد دانشگاه آزاد اهر را از این نعمت بزرگ محروم کند و ایشان را سکاندار دانشگاه آزاد تبریز که ۳ برابر دانشگاه آزاد اهر دانشجو دارد ،بکند. با روی کار آمدن دکتر خلیلی چنین شایعه شد که ایشان همانند پروفسور رضایی اهل روستای گلیزه (کلیزه) اهر است و  علاوه بر آن باهم پسرخاله هستند و ابواب جمعی دانشگاه پروفسور رضایی را رئیس در سایه دانشگاه می‌دانستند.متاسفانه پس از چند هفته دکتر خلیلی با آقای فلاح همداستان شده و همه مشکلات دانشگاه را برگردن پروفسور رضایی می‌اندازند.در این جنگ روانی دکتر خلیلی بازنده اصلی است زیرا پروفسور رضایی با اطلاعات مدیریتی که در دانشگاه آزاد اهر در اختیار دارد می‌توانست یار شاطر باشد و نه بار خاطر.

سعدی شیرازی در کتاب ارزشمند بوستان در باب هفتم در عالم تربیت غزلی سروده است که مصداق حال دکتر خلیلی و پروفسور رضایی است:

                                                 جوانی هنرمند فرزانه بود

                                             که در وعظ چالاک و مردانه بود

نکونام و صاحبدل و حق پرست

                                                     خط عارضش خوشتر از خط دست

قوی در بلاغات و در نحو چست

                                                                               ولی حرف ابجد نگفتی درست

یکی را بگفتم ز صاحبدلان

                                                         که دندان پیشین ندارد فلان

برآمد ز سودای من سرخ روی

                                                                کز این جنس بیهوده دیگر مگوی

تو در وی همان عیب دیدی که هست

                                                                   ز چندان هنر چشم عقلت ببست

از راست به چپ: دكتر علي رضايي و عباس فلاح باباجان

ای کاش بجای تخریب پروفسور رضایی، مشاوران دکتر خلیلی و محرکان آقای عباس فلاحی باباجان تندیس دکتر رضایی را در این دانشگاه نصب می‌کردند تا بدینوسیله قدرشناسی اهالی قاراداغ بویژه شهرستان اهر  نمود عینی پیدا می‌کرد زیرا اکثر  پزشکان معروف خیابان 17 شهریور تبریز اصالتاً قاراداغی هستند و بنابه دلایلی که ما خودمان بهتر از همه بر آن واقفیم بر خلاف میل باطنی خویش در کلانشهر تبریز سکنی گزیده‌اند.