شهرداری در هر شهر بعنوان یکی از مولدان فرهنگ ، اثر بسزایی در استمرار پرورش فرهنگ یک شهر دارد همانگونه که در شهرهای دیگر قابل مشاهده است شهرداری تنها از بعد خدماتی ،عمرانی و شهرسازی مورد سنجش قرار نمی گیرد و فرهنگ پروری و اجرای برنامه های متنوع هنری و همگانی نیز در نمودار سنجش عملکرد شهرداری ها بارز بوده است و اگر نیک بنگریم از پیش تا به حال و از «بلدیه طهران» تا «شهرداری تهران» ،فرهنگ و هنر در امورات اجرائی فراموش نشده و این واقعیت نیز قابل تحسین است که از پیروزی انقلاب اسلامی شهرداری شهر های بزرگ در جنبه فرهنگ و هنر تا حد تمایز سیستم اجرائی تخصصی، تحت عنوان سازمان فرهنگی و هنری شهرداری پیشرفت نموده اند . برگزاری کلاس های متنوع آموزشی ، فرهنگی و ورزشی-برپا نمودن گونه های مختلف نمایشگاه های دیداری (هنری،تاریخی،فرهنگی و مذهبی و ...) در فرهنگسرا های شهر داری ها جواب بسیاری از معادلات برای مقایسه میزان عملکرد شهرداری ها در مقوله فرهنگ و هنر است .
اهر از دیرباز مهد پرورش فرهنگ و ادب در دل آذربایجان قهرمان بوده است وجود آثار تاریخی بکر، آثار تمدن کهن در ارسباران و پتاسیل بالای استعداد های انسانی در مقوله فرهنگ نام و نشان اهر را به یک دیار «فرهنگ پرور » تبدیل نموده است . در راستای زنده نگه داشتن آیین فرهنگمداری در اهر ارسباران راه کار های فراوانی رائه شده است و با این وجود باز هر چه پیشنهاد بیشتر باشد روزنه های امید بیشتر دیده می شوند.جرقه ای را که چندین سال پیش در شهرداری اهر خورده بود ، نباید فراموش نمود و رفته رفته به جهادی تبدیل می شد تا کاستی های گذشته و کوتاهی پیشین را جبران کند تا در آینده ای نزدیک لزوم دایر نمودن سازمان ویژه هنری و فرهنگی در شهرداری اهر بیشتر محسوس شود و دیدیم که آن جرقه دیری نپایید حرارت و نورانیت خود را از دست داد و سیر قهقرایی گذشته را در پیش گرفت.
شب های دهه اول محرم امسال را همه بخاطر دارند چه شور و شوقی در کوی و محلات شکل گرفته و چندین سال متمادی است در کوی و برزن ها شاهد جوانان خودجوشی هستیم که دست به برپایی ایستگاه های مردمی صلواتی می نمایند و هر گروه به سهم خود کویشان را به پارچه های مشکی و عزا زینت می بخشد و در هر سال نسبت به سال گذشته شور و شوق افزون می شود. گذشته از این مثال ایام اعیاد شعبانیه تا نیمه شعبان نیز همین خودجوشی در شهرمان دیده می شد و آنچه در این میان بیش از پیش نمود لزوم یافته بود و فقدان آن برای فرهنگ دوستان دغدغه شده بود نبود مرکز هماهنگی میان این جوانان بود و قلب تپنده برای هدایت نیکوی این خودجوشی وجود نداشت . این مرکز ثقل و فرماندهی فرهنگی در شهر همان سازمان فرهنگی و هنری شهرداری اهر بود که ستاد های مردمی را در جهت نشان دادن یک فرهنگ سازی منسجم به نمایش بگذارند .
می دانید جوانی که خودجوش یک کار فرهنگی اجتماعی - هنری انجام می دهد هرچند نیت متعالی فردی برای خود داشته اما تا تشویق نامه ای کاغذی با امضای شهرداری دریافت می کند در دل امیدوار می شود که این کار فردی او تأثیر اجتماعی داشته و قدرشناس او بوده اند .
ارزش یک نمایشگاه هنری در شهر ما را شهرداری پاس داشته؟ چگونه؟ با چه زبانی؟ درد هنرمندی که دوسال متمادی هرچه از نظر مالی و معنوی داشته بشکل اثرات هنری در آورده و در عرض یک هفته به نمایش گذاشته شهرداری ما چه سهمی از دوش او برداشته و کجا بوده سازمان فرهنگی و هنری شهرداری مان تا غمخوار فرهنگ پروران و هنرمندان دیار مان باشد؟!!
باید بپذیریم که شهرداری اهر با تک فرهنگسرای تقریباً نابسامانش نتوانسته آنچه را که از گذشته اهر به ارث رسیده پرورش دهد و جوانان ونوجوانانش را سیراب کند و با این همه، برآن شده که جز فرهنگ ، «ورزش» نیز چندان مد نظر رجال مدیریتی شهرداری اهر قرار نگیرد.
اهر از دیرباز مهد پرورش فرهنگ و ادب در دل آذربایجان قهرمان بوده است وجود آثار تاریخی بکر، آثار تمدن کهن در ارسباران و پتاسیل بالای استعداد های انسانی در مقوله فرهنگ نام و نشان اهر را به یک دیار «فرهنگ پرور » تبدیل نموده است . در راستای زنده نگه داشتن آیین فرهنگمداری در اهر ارسباران راه کار های فراوانی رائه شده است و با این وجود باز هر چه پیشنهاد بیشتر باشد روزنه های امید بیشتر دیده می شوند.جرقه ای را که چندین سال پیش در شهرداری اهر خورده بود ، نباید فراموش نمود و رفته رفته به جهادی تبدیل می شد تا کاستی های گذشته و کوتاهی پیشین را جبران کند تا در آینده ای نزدیک لزوم دایر نمودن سازمان ویژه هنری و فرهنگی در شهرداری اهر بیشتر محسوس شود و دیدیم که آن جرقه دیری نپایید حرارت و نورانیت خود را از دست داد و سیر قهقرایی گذشته را در پیش گرفت.
شب های دهه اول محرم امسال را همه بخاطر دارند چه شور و شوقی در کوی و محلات شکل گرفته و چندین سال متمادی است در کوی و برزن ها شاهد جوانان خودجوشی هستیم که دست به برپایی ایستگاه های مردمی صلواتی می نمایند و هر گروه به سهم خود کویشان را به پارچه های مشکی و عزا زینت می بخشد و در هر سال نسبت به سال گذشته شور و شوق افزون می شود. گذشته از این مثال ایام اعیاد شعبانیه تا نیمه شعبان نیز همین خودجوشی در شهرمان دیده می شد و آنچه در این میان بیش از پیش نمود لزوم یافته بود و فقدان آن برای فرهنگ دوستان دغدغه شده بود نبود مرکز هماهنگی میان این جوانان بود و قلب تپنده برای هدایت نیکوی این خودجوشی وجود نداشت . این مرکز ثقل و فرماندهی فرهنگی در شهر همان سازمان فرهنگی و هنری شهرداری اهر بود که ستاد های مردمی را در جهت نشان دادن یک فرهنگ سازی منسجم به نمایش بگذارند .
می دانید جوانی که خودجوش یک کار فرهنگی اجتماعی - هنری انجام می دهد هرچند نیت متعالی فردی برای خود داشته اما تا تشویق نامه ای کاغذی با امضای شهرداری دریافت می کند در دل امیدوار می شود که این کار فردی او تأثیر اجتماعی داشته و قدرشناس او بوده اند .
ارزش یک نمایشگاه هنری در شهر ما را شهرداری پاس داشته؟ چگونه؟ با چه زبانی؟ درد هنرمندی که دوسال متمادی هرچه از نظر مالی و معنوی داشته بشکل اثرات هنری در آورده و در عرض یک هفته به نمایش گذاشته شهرداری ما چه سهمی از دوش او برداشته و کجا بوده سازمان فرهنگی و هنری شهرداری مان تا غمخوار فرهنگ پروران و هنرمندان دیار مان باشد؟!!
باید بپذیریم که شهرداری اهر با تک فرهنگسرای تقریباً نابسامانش نتوانسته آنچه را که از گذشته اهر به ارث رسیده پرورش دهد و جوانان ونوجوانانش را سیراب کند و با این همه، برآن شده که جز فرهنگ ، «ورزش» نیز چندان مد نظر رجال مدیریتی شهرداری اهر قرار نگیرد.
منبع: برگرفته از وبلاگ اطلس انتظار-2 اسفند1389