نمازم كه تمام شد بدون درنگ بسويشان رفتيم. صداي مشاجره شان مسجد را به لرزه انداخته بود. ما شديم ماينجي گر يك جوان و خادم پير مسجد. آن طور كه از گفته ها پيدا بود جوان، مسئول برگزاري جلسه اي با موضوع مبحث هاي فرهنگي مذهبي در مسجد محله شان بود كه يكبار در هفته برگزار مي شد، اما در واگذاري مسجد به جوانان براي ساعتي در هفته انگار مشكلي بود و خادم مسجد (آن طور كه مي نمود) بي منطقانه بگو مگو راه انداخته بود و حق با جوان بود . ما كه تنها راه آرام شدن جو را در حق دادن ظاهري به خادم مسجد مي ديدم بيشتر عذابمان داد و زجر كشيديم.
درست است كه بارها در مساجد اين گونه صحنه ها را ديده ام اما نمي دانم چرا به سال هاي كودكي ام رفتم . زماني كه بيش از 5 يا 6 سال نداشتم و براي نماز ظهر و عصر به مسجد امام حسن عسكري(سربازار) مي رفتم . خاطره اي كه از برخورد پيران صف نماز و اهالي مسجد داشتم مجموعاً خاطره ي لذت بخشي نيست.آنچه در آن ايام مرا در رفت و آمد هايم به آن مسجد شوق جانبخشي مي داد سلام و احوالپرسي هايم با مرحوم حضرت آيت ا...آخوندي اهري بود . ايشان با لحن و برخوردي جذاب هر روز از حضورم در نماز تشكر مي كرد و تشويقم مي نمود. پير بودند اما چون عالمي بصير بودند با آمدن يك بچه با آن سن و سال به مسجد خوشحال مي شدند. (خداوند شامل رحمت بيكران گرداند اين عالم رباني را.) تا اينكه روزي بخاطر اينكه «چرا در صف دوم نماز ايستاده ام و جاي پيران را اشغال كرده ام؟!!» سخت از سوي نماز گزاري مورد عتاب واقع شدم و سال ها مسجد رفتن و نمازجماعت را ترك كردم .
يك واقعيت تلخ:
يكي از عوامل بسيار مهم در مناطق ما بخصوص اهر حاكميت تفكر جمود و ركود پيران در مساجد است . پيران سرمايه و لنگرهاي جامعه هستند و براي جوانان چراغ راه... اما اجراي مراسمات و مديريت آنان در برنامه هاي مساجد به نوعي در كمرنگ شدن حضور جوانان در مساجد و عدم برگزاري به روز و نوين برنامه هاي مذهبي و فرهنگي مؤثر است. و هم اينك به واقعيتي تلخ تبديل شده است.ترشروئي ها، تند روي ها ،كم حوصلگي ها ، زود رنجي ها و ارشادهاي نا مناسب و غير اصولي جوانان با برخورد هاي زننده همه و همه دست در دست هم مي دهند و با روحيه ي لطيف ، تنوع طلب و نوگراي جوانان عزيز مبارزه مي كنند و چون قالب هيئت امناي مساجد افراد مسن و پيران هستند كسي در بين اهالي اداره كننده مسجد نيست كه از جوان و روحيه آنان باخبر باشد و دركشان كند . در نتيجه فرار جوانان از مسجد بصورت تأثير گذار شكل مي گيرد .
چرا مسئولان امر به فكر جوان سازي مساجد نيستند؟
در اين روند نگران كننده در جامعه اي كه جذبه هاي ايجاد شده مفاسد در آن بدليل عوامل بسيار، بيش از جاذبه هاي معنوي است بايد به فكر تقويت جاذبه هاي مسجد و برنامه هاي معنوي آن بود. اداره اوقاف و امورخيريه به فكر ورود جوانان در بين امناي مساجد باشد . درست است كه اگر تمام اعضاي هيئت امناي مساجد جوان باشند ، باز مشكلاتي پديد خواهد آمد اما وجود چندين جوان بعنوان عضو هيئت امناي مسجد در كنار افراد با تجربه و مسن باعث تحول در تصميمات اداره اي مسجد خواهد بود . جوانان در مسجد محله بايد نماينده اي داشته باشند كه بانفوذ باشد از آنان حمايت كند و همراهيشان كند . آن صحنه اي كه ما ديديم، نشان مي داد منطق در مسجد جاري و ساري نيست و جوان براي گفتن حرفش نياز به مسئولي دارد كه حرفش را در مسجد بشنود و از او حمايت كند مسجد كه مكان اختصاصي براي قشر و گروه و رده اي نيست بايد براي اداره آن همه جانبه برنامه داشت. سرپرست محترم اوقاف و امور خيريه اهر ،حجه الاسلام نوري توجه داشته باشند كه : در مسجدي آگهي جشن سالروز ميلاد امام حسين (ع) مربوط به سال 87 هنوز روي ديوار است. معناي اين چيست؟ يعني ركود كامل بر مسجد حاكم است . يعني مسجد تنها براي مراسمات ترحيم و تذكر اموات استفاده مي گردد و بس! اگر جوان در مسجد آمد و شد داشته باشد به والله مشاهده اين گونه موارد دور از ذهن است. حقير بعنوان مسئول دفتر امور جوانان ستاد نماز جمعه اهر نيز بارها در جلسات مختلف به جمود حاكم بر مساجد اهر اشاره و از مسئولين عزيز خواسته ام به فكر باشند و راه را براي فعاليت جوانان در مساجد هموار كنند . مقام معظم رهبري در پيام خود به نوزدهمين اجلاس سراسري نماز فرمودند:« زمزمه ی محبت متولیان و مدیران و امنای مساجد، باید دلهای پاک جوانان را مجذوب و مشتاق کند. حضور جوانان و روحیه های بسیجی باید محیط مسجد را زنده و پرنشاط و آینده پو و لبریز از امید سازد.» پس كجاست اين محبت و زمزمه ي آن در مساجد ما؟ چرا اداره اوقاف اهر به فكر تجديد نظر جامعي در مورد امناي مساجد نيست؟!!
اقدام براي اين موضوع ضريب چند فوريتي مي خواهد. ما در تمام مساجد نيازمند آميختگي تجربه پيران با حوصله،صبر و نوگرايي جوانان هستيم.