امروز که جلفا در سایه منطقه آراد ارس که با تلاش همین فتحی پور ایجاد گشته تبدیل به یک قطب گردشگری و تجاری شده است و سرمایه گذاران فراوانی را جذب می کند و ما هنوز هم که هنوز است در حسرت شهری در خور نام توریستی مانده ایم. در انتظار ایجاد کارگاه های کوچک برای اشتغال زایی و یا آمدن گردشگرانی که می توانند منبع درآمد باشند.
در صورتیکه فتحی پور را در مجلس شورای اسلامی نماینده مردم کلیبر،خداآفرین و هوراند خطاب می کنند، هنوز ما سرگرم تفکیک اشخاص موافق و مخالف هستیم. عده ای که فتحی پور را حلفه زده اند و او را نماینده خود و خود را صاحبان شهر می دانند. این عده که چشم دیدن پیشرفت شهر و مردم را ندارند و همواره در تلاش برای افزایش سرمایه های مادی به دست آمده در این چند دوره هستند، و یا ارتقای میزهای ریاست هایی که بر خلاف ضوابط بر آنها تکیه کرده اند.
عده ای دیگر نیز در تدارک شام و مهمانی برای این رییس کمیسیون اقتصادی بوده اند تا خود را به حلقه دور و بر فتحی پور متصل نمایند و از این طریق برای خانواده و فامیل هایشان میزهایی را در ادارات بچینند.
و افسوس که پیدا نمی شود اشخاصی که دلش برای شهر بسوزد، دلش برای شهری که نماینده اش رییس کمیسیون اقتصادی در مجلس می باشد اما خود در لیست ناکجا آباد، و این است که کلیبر همواره کلیبر مانده است. کلیبری که مردمانش نخوابیده اند بلکه ادای خواب بودن را در می آورند.
مردمانیکه هیچوقت جسارت دعوت فتحی پور را در مسجد شهر برای جلسه پرسش و پاسخ پیدا نکردند، بلکه خود دستمال بدست راهی دفتر این نماینده که تبدیل به مرکز کاریابی و اعطای تسهیلات بانکی شده شده است، شدند.
آری ما چنین مردمانی هستیم که نتوانستیم از نماینده شهرمان سوال کنیم که:
آیا جایگاه کلیبری که نماینده اش رییس کمیسیون اقتصادی مجلس می باشد، اینجاست؟
آیا فتحی پور نماینده مردم شهر است یا چند خانواده؟
آیا وظیفه نماینده رسیدگی به مشکلات عمومی شهر و تلاش برای پیشرفت شهر می باشد یا کاریابی و وام دادن برای افراد خاص؟
و یا نظر نماینده محترم را در مورد شهر کلیبر با دار بودن چنین پتانسیل هایی برای پیشرفت و زیبا شدن و مقایسه این شهر با جلفا را جویا شویم.
و هزاران دردکی که شهر کلیبر می کشد و مردمش غافل از این دردها هستند.
و در آخر فقط یک آرزو دارم، اینکه کاش بر روی سنگ قبرمان تاریخ تولد و تاریخ وفات ننویسند تا لعنت نسل های بعدی شهر گریبان گیرمان نشود.