دفتر خبری اهر
گزارش اختصاصی اهرنما /پروفسور دکتر علی بایبوردی فرزند شایسته و متعصب ارسباران بود که در طول خدمت و مسئولیت خود دل در گرو زادگاه خود داشت و آرزویش پیشرفت و توسعه منطقه اهر و ارسباران بخصوص در حوزه علمی، آموزشی و ارتقاء فرهنگی آن بود. این فرزند خلف ارسباران درزمانی که مسئولیتی در دانشگاه علوم پزشکی داشت توانست مجوز راه اندازی دانشکده پرستاری را برای شهرستان اهر اخذ کند که متاسفانه بعدها این تلاش صادقانه دکتر بایبوردی را برخی مسئولان با بی توجهی خود از دست دادند و این امتیاز عظیم از دست شهرستان اهر خارج شد که اگر تا الان این دانشکده پایدار بود قطعاً به یک دانشگاه تبدیل شده بود.
به گزارش اهرنما، این استاد فقید زمانی هم که معاون آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی شمال غرب کشور( منطقه 2) شد توانست با استفاده از موقعیت خود در راه اندازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر نقش خود را ایفاء نماید که قطعا خدمات شایسته و صادقانه این استاد فقید همیشه در دلها ماندگار خواهد بود.
اما، مثل اینکه دست اجل در کار بوده است که این همشهری نخبه را از دست ما بگیرد و همشهر یان ما را از این نعمت محروم نماید . بدین سان بود که دکتر علی بایبوردی در سن 60 سالگی زمانی که از یک کنفرانس بین المللی بر می گشت با عارضه قلبی جان بجان آفرین تسلیم کرد و ما را با خاطرات شیرین و خدمات ماندگارش تنها گذاشت .خداوند روحش را شاد و قرین رحمت فرماید.
نوشتن زندگی نامه این استاد بهانه ای شد تا از خانواده ان مرحوم پیگیر اطلاعات کامل جهت درج در بخش نخبگان پایگاه اطلاع رسانی اهرنما باشیم که بالاخره یکی از دوستان توفیق دیدار ما را با جناب آقای دکتر بهزاد بایبوردی برادرزاده آن مرحوم که خود نیز از پزشکان مجرب و از مدیران استانی و کشوری می باشند و در سوابق خود مدیرکل پزشک قانونی چندین استان و رئیس بیمارستان دادگستری را در کارنامه مدیریتی خود دارد میسر کرد.که خوشبختانه با اهتمام جناب دکتر بهزاد یک اطلاعات کامل و جامع را از این عزیز سفر کرده تهیه و تدوین نموده و در اختیار همشهریان علاقمند در اقصی نقاط میهن اسلامی و همشهریان خارج کشور قرار دهیم تا انها نیز بدانند همشهریانشان قدر خدمتگزاران و نخبگان خود را می دانند و این عزیزان در دل همه علاقمندان دیار ارسباران جای دارند.
مرحوم پروفسور دکتر علی بایبوردی فرزند حاج عباسعلی خان در سال 1324 شمسی در محله اوچ تکانلار اهر دیده به جهان گشود و پس از پایان تحصیلات دوره ابتدائی و متوسطه در اهر وارد دانشسرای مقدماتی شده و در جهت تعلیم و تربیت فرزندان خطه دلاور پرور ارسباران به عنوان آموزگار در روستاهای شهرستان اهر به امر آموزگاری اشتغال ورزید. اما عشق و علاقه به تحصیل علم و دانش باعث شد که وی در سال 1349 پس از شرکت همزمان در کنکور سراسری، در رشته پزشکی دانشگاه مشهد و همچنین رشته فیزیک دانشگاه تبریز پذیرفته شود.
وی، ابتدا در رشته پزشکی شروع به تحصیل نمود اما به جهت علاقه وافر به رشته فیزیک ، تحصیل در رشته پزشکی را رها نموده و در رشته فیزیک ادامه تحصیل داد.
مرحوم دکتر بایبوردی، پس از اخذ درجه لیسانس در سال 1353 به عنوان دبیر فیزیک در تهران مشغول به خدمت شده اما علاقه به ادامه تحصیل باعث شد( با حمایت مادی و معنوی برادر بزرگترش حاج عبدالله که این بزرگ مرد نیز از اولین لیسانسیه های شیمی در شهرستان اهر و ازمعدود افراد دارای درجه فوق لیسانس شیمی منطقه بودند) جهت ادامه تحصیل به کشور ترکیه و شهر استانبول عزیمت نمود.
وی، که در طول تحصیل از دانشجویان رتبه اول این دانشگاه بود با درجه عالی موفق به اخذ درجه دکترای ژئو فیزیک از دانشگاه استانبول شده و دوره تکمیلی را در کشور آلمان در سال 1358به اتمام رسانید . اما با وجودپیشنهادهای متعدد برخی کشورها جهت خدمت و سکونت در آن کشورها خدمت به وطن خود را به همه تعلقات مادی در سایر کشورها ترجیح داد و برای خدمت به آب و خاک خود به کشور مراجعت نمود. ابتدا به دانشگاه تبریز جهت همکاری مراجعه و به جهت فراهم نشدن این همکاری با پیشنهاد مسئولین دانشگاه سنندج به عضویت هیئت علمی این دانشگاه درآمد و از خدمات علمی آن استاد جمع قابل توجهی از دانشجویان کشور عزیزمان بهره مند شدند.
در ادامه بنا به نیاز دانشگاه رازی باختران ( کرمانشاه ) برای بهره مندی از خدمات علمی این استاد فرهیخته به این دانشگاه منتقل گردید و به تعلیم و تربیت دانشجویان همت گماشت.
وی، به جهت خدمت به زادگاهش و علاقه ای که به استان خود داشت در سال 1362 به دانشکده کشاورزی اردبیل که آن زمان زیر مجموعه دانشگاه تبریز بود، انتقال یافت و با توجه به نفوذ و رابطه ای که با آیت اله هاشمی رفسنجانی و دکتر عبداله جاسبی داشتند. پس از مدتی با پیشنهاد جمعی از دوستان ایده راه اندازی دانشگاه آزاد واحد اردبیل پیشنهاد و با موافقت سازمان مرکزی واحد اردبیل راه اندازی و مرحوم دکتر بایبوردی با حفظ سمت به عنوان معاون آموزشی دانشجوئی این واحد دانشگاهی منصوب شد و با پیگیری های مستمر و انجام شده مجوز ایجاد رشته پزشکی برای این دانشگاه نیز اخذ شد که این امر در رشد و توسعه استان اردبیل نقش بسزایی را ایفاء کرد و طبق اذعان مسئولین وقت اردبیل این دانشگاه موجب رشد و توسعه علمی، پژوهشی و فرهنگی استان اردبیل شده بود.
مرحوم بایبوردی بالاخره در اوایل سال 1368 به موطن اصلی خود آذربایجان شرقی و دانشگاه علوم پزشکی تبریز منتقل و در رشته فیزیک پزشکی و بخش پرتو درمانی بیمارستان امام خمینی تبریز مشغول به فعالیت شد و سپس به عنوان رئیس دوره های شبانه دانشگاه علوم پزشکی تبریز و معاونت آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انتخاب شده و فعالیت های بسیار زیادی در منطقه و برای دانشگاه انجام دادند که نمونه ای از آن فعالیت ها راه اندازی دانشکده پرستاری و مامائی اهر و خرید کارخانه پتوی پشمینه برای دانشگاه به قیمت بسیار نازل بود.
این استاد فقید به جهت لیاقت و شایستگی و توانمندی های ارزشمندشان با حفظ سمت به عنوان معاون منطقه 2 دانشگاه آزاد اسلامی ارتقاء یافته و در دانشگاه علوم پزشکی تبریز نیز صاحب جایگاه مدیریتی گردید که در این زمان با توجه به موقعیتی که داشت ضمن پیشنهاد به مسئولین منطقه جهت راه اندازی دانشکده پرستاری و مامائی اهر مجوز لازم را در این خصوص اخذ کرد و به نوعی می توان گفت که آن مرحوم بنیانگذار دانشکده پرستاری و مامائی اهر به شمار می آید .
وی، همچنین درجلب موافقت مسئولین برای راه اندازی دانشگاه آزاد اسلامی اهر با توجه به جایگاه و سمت خویش از هیچ کوششی فرو گذار نکرد و با پشتیبانی و نفوذ این استاد فرهیخته مجوز لازم برای راه اندازی دانشگاه آزاد اسلامی نیز در شهرستان اهر فراهم گردید و الحمداله امروز دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر یکی از دانشگاه های معتبر استان می باشد.
و نهایتاً در سال 82 با درجه استادی به افتخار بازنشستگی نایل گردید و تمامی فعالیت خویش را متمرکز در دانشگاه آزاد منطقه 2 متمرکز نمود.
اما اجل مهلت نداد تا بیش از این مردم منطقه از خدمات این استاد فرهیخته بیشتر بهره مند شوند و با وجود اینکه آن مرحوم ازصحت و سلامت جسمی کامل برخوردار بودند ولی بطور ناگهانی در دهم شهریور ماه سال 1384 و در حالیکه از سمینار نانوبیوتکنولوژی شهر کرد بازگشته بودند به دلیل سکتۀ قلبی در اوج ناباوری همگان دار فانی را وداع کرده و از این دنیا فانی رخت بربستند.
دکتر بهزاد بایبوردی برادر زاده این استاد فقید به ذکر خاطره ای پرداخته و می گوید: “جالب اینکه ایشان تا قبل از مرگ هیچ گونه بیماری یا عارضه ای جسمانی را نداشتند و مرگ ناگهانی درست در سن 60 سالگی به سراغشان آمد. از مطالب جالب ایشان آن بود که دائم می گفتند اگر هر مردی سن 60 سالگی را بگذراند دیگر نمی میرد! و خود در 60 سالگی فوت نمودند. ایشان مصداق بارز ز گهواره تا گور دانش بجوی بودند به طوری که در هفت هشت سال آخر عمر به دلیل علاقه بسیار زیاد به رشتۀ نانوبیوتکنولوژی در آن رشته نیز فعالیت نمود و زمان فوت این استاد وی را بیشتر یک نانوبیوتکنولوژیست می دانستند تا فیزیکدان و درمنزل شخصی خود حیوانات آزمایشگاهی بسیاری جهت فعالیت و تحقیقات نانوبیوتکنولوژی که یک رشته جدید علمی – پزشکی است، نگهداری می نمودند”.
گفتنی است از استاد فقید دکتر علی بایبوردی یک دختر فرهیخته که متولد 1368 می باشند به یادگار مانده و در حال حاضر در رشتۀ پزشکی مشغول تحصیل است.
این نوشته را با شعر شیخ اجل که فرمودند:
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
به پایان می بریم روحش شاد و یاد و نامش گرامی باد.
تهیه و تنظیم: حسن بالاگر